هیئت فرات یزد ؛ شوری به حرم افتاده به پا ؛ محرم 1398

دکلمه :

دامن علقمه و باغ گل ياس يكيست

قمر‌هاشميان بين همه ناز يكيست

سِر كردم عدد ابجد و ديدن به حساب

نام زيباي ابا صالح و عباس يكيست

يا صاحب الزمان، يا صاحب الزمان

متن نوحه :

شوري به حرم افتاده به پا، عباس اي ياور ما

دستي بگشا راهي بنما، تنها آب‌آور ما

ظلم زمانه شد از حد ، قامت مردان خم

رسم وفا و مروت رفته از اين عالم

از جا خيز، طوفان كن، همهمه ی ديوان بشكن

رعدآسا، بي‌پروا، حنجره ی عصيان بشكن

تو بيا اي پرده‌گشا، گره از دل‌ها بگشا

همه عالم تشنه ی تو، تو زلال تشنه ما

ساقي و سردار برخيز، مير و علمدار برخيز

***

مَشكي به نوا افتاده چرا دستي از شانه جدا

سقاي حرم بي‌دست و علم مي‌سوزد علقمه را

ظلم زمانه شد از حد ، قامت مردان خم

رسم وفا و مروت رفته از اين عالم

از جا خيز، طوفان كن، همهمه ی ديوان بشكن

رعدآسا، بي‌پروا، حنجره ی عصيان بشكن

تو بيا اي پرده‌گشا، گره از دل‌ها بگشا

همه عالم تشنه ی تو، تو زلال تشنه ما

ساقي و سردار برخيز، مير و علمدار برخيز