هیئت فدائیان اباالفضل (ع) باغ گندم یزد ؛ این حسین با عهد و وفایش ... ؛ محرم 1402

متن جواب نوحه اصلی:
این حسین با / عهد و وفایش / خون و قیام است / در ماجرایش
یک نظر کن / در کربلایش / روحِ رهایی است / در جای جایش
« جان ها فدایش »
حسین / چو زِ جان ،گُذَرَد / به خدا ، نِگَرَد / هر آن
حسین / رَهِ حق ، سِپَرَد / که به سَر ، بِبَرَد / پیمان
بَر دوست ، بُرده نَظَر / سَر را ، کَرده سِپَر
نازَم آن جان را ـ جان و جانان را ـ کامِ عطشان را
⚫️⚫️⚫️
بند اول:
آمده در کربلا / حج به پا دارد حسین
زمزمش باشد فرات / بس صفا دارد حسین

حاصل هفتاد و دو قربانی اش
حج ابراهیمی و عرفانی اش

بسته تا اِحرامِ خون
سعی او با گامِ خون

راهش/ رَهِ حق ، رَهِ دین
بر کف جان و تن او

دشمن/ همه سو ، به کمین
از بهرِ کُشتنِ او

میقات مکتبِ او / هیهات بر لبِ او

این‌سان احیا کرد
حکم قرآن را
رکنِ ایمان را
⚫️⚫️⚫️
بند دوم:
بَسته شد چون راه او / خیمه زد در کربلا
بی‌اَمان کرده سِپَر / جان و سَر در کربلا

کوفیان بین دَم زِ بیعت می زنند
پشت پا بر متن دعوت می زنند

عهدشان بِشکسته شد
آب بر او بَسته شد

طفلان/ به حرم ، به فغان
بی آبی موجِ عطش

خِیمه/ همه خُوف و خطر
بی تابی اوج عطش

اصغر جامه دَران / مادر دل نگران

سقا ناگَه دید
حال آنان را
اشک طفلان را
⚫️⚫️⚫️
بند سوم:
ساقیِ عطشان دَمی / داشت با خود گفتگو
شد در آن غوغای دل / با برادر روبه‌رو

شد خجل از آن امامِ تشنه لب
اِذن میدان کرد از مولا طلب

اَمر شد ای شَهسَوار
از فرات آبی بیار

گوشَش/ به نوایِ‌حَزین
پِیوسته با نَمِ اَشک

چَشمَش/ به خیامِ حرم
خشکیده دامن مشک

تا دَر علقمه شد / بَرپا هم‌همه شد

رانْد اَز هر جانب
قومِ عُدوان را
بِنگر جُولان را
⚫️⚫️⚫️
بند چهارم:
مَشک را لبریز کرد / یادِ طفلان نیز کرد
آب را بر کف نهاد / خود از آن پرهیز کرد

شد روان تا خیمه با مشک پر‌آب
دشمنان کردند از هر سو شتاب

دست و پرچم روی خاک
مَشک و چَشمش چاک‌چاک

نومید/ شد از آن ، که بَرَد
دیگر آبی به خیام

فرقَش/ چُو علی ، شده باز
مصداق خون و پیام

اُفتاد از سَرِ زین / پیکر نقشِ زمین

اَدرک اَخا گفت
آتش زَد جان را
قلبِ سلطان را
⚫️⚫️⚫️
بند پنجم:
یاورانش یک به یک / عازم میدان شدند
در ره احیای دین / جملگی قربان شدند

جلوه‌گر خورشید در آخر شعاع
سَر زَد از خیمه که بِنماید وداع

لاله‌های داغدار
گِرد او پروانه‌وار

زینب/ که دَمی نَشود
سیر از دیدار حسین

با اشک / فِکنَد نَظری
سوی رُخسار حسین

گویَد تُند مَران / بِنگر حالِ زنان

کِی طاقت آرَند
اوجِ بُحران را
شامِ ویران را
⚫️⚫️⚫️
بند ششم:
نوبت دیگر حسین / سوی خیمه رو نهاد
دید در قلب خیام / از عطش آتش فتاد

اهل بیتش بار دیگر آمدند
دور خورشید ولایت صف زدند

کَرد بر اصغر نَظر
دید جانش در خطر

بِگْرفت / گُلِ خود سرِ دست
تا دشمن دَرنِگرد

طفلی / که زِ‌ فَرطِ عطش
چون ماهی جان سِپُرَد

اَفکَنْد حرمله تیر / حلقِ طفلِ صغیر

حُجّت شد اِتمام
خصمِ نادان را
بِنگر بُرهان را
⚫️⚫️⚫️
بند هفتم:
خود به میدان شد روان / پُر خُروش و پُر توان
ضربه هایش چون علی / حمله هایش بی امان

اشقیا را بس نصیحت کرد لیک
پاسخش دادند «بُغضاً لِأبیک»

شد خطاب آخرش
بانگِ هَل مِن ناصرَش

سنگی / رَسدَش به جَبین
موجِ خون گشته روان

تیری / سوی قلبِ حسین
بُرد از تَن تاب و توان

افتاد زینتِ زین / ناگَه روی زمین

بَر کف گیرد شمر
تیغ برّان را
حلقِ عطشان را
⚫️⚫️⚫️