هیئت باغ گندم یزد ؛ محرم سال 1397 ؛ من نگذارم تا که شود دین خدا بازیچه چنین

من نگذارم تا که شود، دین خدا بازیچه چنین

گرچه شده از ظلم یزید، جان به خطر دشمن به کمین

جمله جوانان غرقه به خون، کشته ی راه یاری دین

سر به سر نی کرده سفر، مانده بدن عریان به زمین

جانها گشته بی تاب، تن ها در تاب و تب

هیهات منّا الذّله، دارم هر دم بر لب

***

گشته نشانِ تیغ جفا، حنجر پاک اصغر من

مانده به صحرا غرقه به خون، پیکرِ پاکِ اکبر من

عازم شام و کوفه شده، زینب محزون خواهر من

شمر جفا جو، گر برسد، این سر من این حنجر من

جسمم غلطان در خون، شد در راه مکتب

هیهات منّا الذّله، دارم هر دم بر لب